Vanochtend sta ik voor mijn klerenkast en zoek een lekkere trui voor de yoga.
Lastig te vinden aangezien mijn wasmand nog uitpuilt. Ach weet je wat…ik trek mijn kersttrui aan.
Mmmm…kan dat wel? Vooral dat rode pomponnetje van het rendier zo midden op mijn buik maakt me aan het twijfelen. Is het niet ietwat belachelijk?
Je kunt natuurlijk altijd net doen of je na afloop naar een kerstviering gaat of zo…maar aangezien ik absoluut niet - niet de waarheid- kan & wil spreken, past dat niet bij mij.
En zeg nou eerlijk……wie houdt wie dan eigenlijk voor de gek?
Ik merk dat ik gewoon behoefte heb aan een fijn momentje voor mezelf. Kan namelijk ook altijd enorm genieten van verwarmende kerst-sferen, de drukte en mooie dingen rondom deze tijd van het jaar. Maar voel dat ik nu gewoon wat teveel hooi op mijn vork heb..…of eerlijker gezegd…de benen onder mijn kont uit loop.
“Tuurlijk, juist daarom. Gewoon doen.” Hoor ik mezelf zeggen.
“Trek aan. Maak vandaag gewoon je eigen feestje, oftewel jouw kerstmomentje. NU heb je er behoefte aan, dus neem het.
Het is goed om te voelen waar je behoefte aan hebt, zeker in drukke weken met veel op de planning en weinig rust.
Je bent de afgelopen weken in een soort “faciliteer” modus beland waarin je voor alles en iedereen gezorgd hebt…en niet zo bijzonder goed voor jezelf. Dus pak dit moment nu maar. Doe gewoon, op jouw manier en ga ervan genieten.”
Ja ik had veel te doen de laatste tijd en mezelf ook wel een en ander opgelegd.
Misschien was het toch te veel gevraagd?
Toch klopte het, het kwam uit mijn hart, dus het was echt het juiste om te doen.
Mijn liefste wordt komend weekend vijftig en ik gun het hem enorm om eens in het middelpunt te staan. Dus vind ik het heerlijk daar veel tijd en aandacht aan te besteden. Ook mijn kids hadden een drukke agenda, volop mooie activiteiten, momenten waarop ze in hun kracht stonden en straalden. Ze hadden me nodig, dus daar zet ik mijn eigen plannen en wensen even voor opzij.
Ik wens dan ergens nog wel dat ik mezelf kan verdubbelen om zo het werk te verzetten wat ik eigenlijk allemaal nog gepland heb.…maar ja… dat werkt natuurlijk niet.
Conclusie: De lat moet omlaag voor andere dingen, anders word ik letterlijk uit elkaar getrokken.
En heel eerlijk, ik heb ook echt enorm genoten, en nog steeds. Het vult me met dankbaarheid. Wat een rijkdom en overvloed heb ik toch…..maar nu is het ook gewoon veel.
Daarnaast doet heel de wereld ook alsof er geen “tijd meer komt” na de kerst. Alles lijkt wel afgerond te moeten worden. Om me heen zie ik ook veel drukte en mensen met volle agenda’s en voel ik ook hun volle emmers.
Aangezien ik daar geen invloed op heb. Mag ik mijn energie geven om de balans te vinden in mezelf.
Soms een uitdaging, maar zeker een groot geschenk voor mezelf om daar de tijd voor te nemen. Om in het moment te kunnen voelen wat nodig is.
Vandaag betekent dat mijn yoga momentje, in mijn kersttrui.
Dat pomponnetje valt nu bij nader inzien best wel mee…en het is nu ook weer geen juli toch?
Wat is dat toch met ons “hard werken, hooi op onze vork en stress”. Oftewel. Te veel willen.
Hard werken zit zo ingebakken in ons systeem. En het is ook het eerste wat "op-popt" als we voelen dat we iets willen veranderen. Het lijkt wel onze eerste natuurlijke reactie.
We zijn zo gewend te reageren met: een tandje erbij....even flink de schouders er onder, nog heel even doorbijten en vooral niet opgeven.
Totdat het leven je geen keus meer geeft, omdat je jezelf he-le-maal stuk gelopen hebt.
(Ikzelf hou van al deze woorden en uitdrukkingen. Kan er nog wel even mee door-gaan. Ik gun het ons allemaal om eens wat vaker echt naar de (spreek) woorden luisteren. Ze hebben ons zoveel te vertellen!)
Ik heb het afgelopen weken weer mogen ervaren en leren. Als alles op rolletjes gaat is het zo makkelijk om voor mezelf te zorgen.
En als ik voel dat alles me nogal veel is…dan is het juist belangrijk voor me dat ik stop met hard werken en rennen. Dat ik even stil ga staan.
Het helpt me om me dan af te vragen of
"datgene wat ik aan het doen bent, eigenlijk wel het juiste is op dit moment"
Vooral ook interessant waarom het me gebeurt, zeker de moeite waard om te bekijken. Uit angst om iets niet goed te doen?… Iets te kort te komen? Of ergens niet genoeg te zijn? Dat alles valt soms ook niet mee in onze wereld.
Ik zei het deze week nog tegen mijn kinderen
“Je hoeft niet zo hard je best te doen, doe gewoon het juiste, dat is echt genoeg”
Was waarschijnlijk vooral ook voor mezelf bedoeld.
Ja, daar komt het toch vaak wel weer op neer.
Ik weet en voel het wel, maar mag het soms even wat vaker herhalen.
Ik ben genoeg,
Ik doe genoeg
Vandaag hoef ik er alleen maar te zijn.
Laten we het vooral ook tegen elkaar zeggen, naar elkaar uitstralen.
Elkaar hier letterlijk mee ver-lichten.
Dat is alles wat ik jou en mezelf wens voor 2025.
O ja, en af en toe nog een mooi glittermomentje!
Dat is denk ik genoeg.
Fijne warme feestdagen,
Geniet ervan.
Liefs Ieke
20 December 2024
Comments